Człowiek, ucząc się rzeczy bardziej zaawansowanych, najczęściej poznaje je na zasadzie różnic w odniesieniu do rzeczy podstawowych. W judo, poznawszy podstawowe techniki, uczymy się bardziej zaawansowanych, które czasem są po prostu odmianami tych podstawowych.
    Jednym z takich przykładów jest Kuzure-kesa-gatame, czyli Odmiana trzymania opasującego. Dosłowne tłumaczenie tej nazwy jest jednakże nieco inne: kuzure to co prawda odmiana, lecz po japońsku kesa to kaszaja, strój buddyjskiego mnicha, a katame to obezwładnięcie. Słowo "trzymanie" w języku japońskim to osae-komi i dokładnie takiego słowa używa sędzia podczas walki, gdy ogłasza założenie trzymania.
    Trzymanie Kuzure-kesa-gatame zakładamy będąc przy prawym lub lewym boku ukego. Klękając jego bliższą rękę wkładamy sobie pod naszą pachę znajdującą się bliżej głowy partnera, natomiast naszą rękę, która jest dalej głowy ukego, wkładamy pod jego dalszą pachę i chwytamy kołnierz uwagi w pobliżu szyi, po czym siadamy obok przekładając naszą nogę, będącą dalej od głowy partnera, do przodu, a drugą do tyłu. Na koniec pochylamy się nad partnerem.
    Jeśli przyjrzymy się sposobowi uchwytu, to na tułowiu partnera naszą sylwetką kreślimy linię od jego bioder do przeciwległo barku - dokładnie tak, jak układa się szata buddyjskiego mnicha. Stąd określenie kesa w nazwie techniki.