Ippon-seoi-nage jest jednym z najbardziej popularnych przedstawicieli technik należących do grupy rzutów ręcznych. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Ippon-seoi-nage wykonuje się zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Dosłowne tłumaczenie nazwy tego rzutu ("rzut przez plecy za jedno ramię") oddaje główny sens tej techniki - ręka ukego będzie głównym miejscem "zakotwiczenia" do wykonania rzutu. Ippon-seoi-nage rozpoczynamy od wychylenia "prawo-przód" dla techniki wykonywanej na stronę prawą lub "lewo-przód" dla wykonania na stronę lewą. Następnie - dla techniki wykonywanej na stronę prawą - tori przekłada swoją prawą rękę pod prawą ręką ukego w taki sposób, aby zgięcie łokciowe rzucającego przylegało pod pachą partnera, po czym tori zgina swoją rękę w taki sposób, aby ramię ukego było ściśnięte przez ramię i przedramię wykonującego technikę. Taki uchwyt potocznie nazywa się "klamrą". Jednocześnie z zakładaniem "klamry" tori wykonuje tai-sabaki, kontynuując obrót z założoną "klamrą" aż do całkowitego obrócenia się plecami do partnera. Po wykonaniu tai-sabaki poprzez pociągnięcie rękami nieco wprzód oraz wyprostowanie nóg w kolanach tori nabiera ukego na swoje plecy, by następnie ciągnąc swoją lewą ręką do lewej swojej nogi i zrzucając partnera z pleców wykonać rzut.
    Uke podczas rzutu upada na plecy wykonując zenpo-kaiten-ukemi.