Rzut yoko-guruma należy do grupy technik yoko-sutemi-waza, czyli rzutów poświęcenia wymagających upadku na bok. Rzut ten jest jednym z czterdziestu rzutów opracowanych przez twórcę judo, Jigoro Kano. Wykonuje się go zarówno na stronę prawą (migi) jak i lewą (hidari).
    Technika ta wykonywana jest głównie jako kontrrzut do techniki przeciwnika. Wykonanie zakłada zablokowanie rzutu przeciwnika i wykorzystanie sytuacji do zastosowania yoko-guruma. Z racji, iż podczas wykonywania tej techniki kierunek upadku rzucającego zgadza się z kierunkiem upadku założonym podczas wykonywania akcji przeciwnika, należy zadbać o to, aby zablokowanie akcji przeciwnika było wystarczająco widoczne dla sędziego. W innym przypadku pomimo prawidłowego wykonania yoko-guruma sędzia może zakwalifikować upadek tori jako efekt akcji przeciwnika i to jemu przyznać punkt za technikę.
    Yoko-guruma zazwyczaj nadaje się jako kontrrzut to wykonywanych przez przeciwnika rzutów obrotowych (np. ippon-seoi-nage czy koshi-guruma). Rzut taki należy zablokować poprzez pozycję jigo-tai najpóźniej w połowie obrotu partnera. Następnie - w przypadku rzutu wykonywanego na stronę prawą - tori przekłada swoją lewą rękę na lewe biodro ukego na wysokości jego pasa i musi go obejść z jego prawej strony wsuwając swoją prawą nogę pomiędzy stopy partnera i ściągając jego tułów w dół. Kontynuując swoje obniżenie tori upada na swój lewy bok przeciągając ukego nad sobą i następnie pomagając sobie poprzez uniesienie swoich bioder (wykonując mostek na lewym barku) tori rzuca partnera za siebie.
    Uke podczas rzutu upada wykonując zenpo-kaiten-ukemi.