Okuri-eri-jime jest duszeniem, które zakłada jednocześnie utrudnienie oddychania przeciwnikowi oraz utrudnienie przepływu krwi w odcinku szyjnym; zastosowanie tej techniki powoduje odczucie dyskomfortu, lecz może również doprowadzić do utraty przytomności.
    Nazwa okuri-eri-jime przedstawia dokładny opis wykonania, czyli użycie dwóch kołnierzy. Tori, znajdując się za plecami ukego, przekłada jedną ze swoich rąk pod pachą partnera i chwyta za bliższy kołnierz, naciągając go w dół w celu wybrania luzu. Następnie drugą swoją rękę przekłada w taki sposób, aby kość promieniowa przy nadgarstku - czyli miejsce, gdzie kość promieniowa pokryta jest najmniejszą warstwą tkanek - znalazła się przy szyi partnera, jednocześnie próbując uchwycić naciągnięty kołnierz w taki sposób, aby kciuk wsunął się pod spód, palce chwyciły kołnierz od góry, a uchwyt musi był możliwie wysoko względem tułowia partnera. Po prawidłowym uchwycie tori przekłada pierwszą rękę z jednego kołnierza na drugi i również wybiera w nim luz, po czym lekko odsuwa się od ukego, a następnie poprzez wykonanie skrętu w kierunku barku po stronie ręki, której nadgarstek znajduje się przy krtani partnera, oraz pociągnięcie w dół ręką naciągającą kołnierz wykonuje duszenie.
    Najczęstszym błędem przy wykonywaniu tej techniki jest niewystarczająco wysoki uchwyt ręki znajdującej się przy krtani ukego lub niewystaczające odsunięcie się od partnera czy obrót w kierunku barku.
    W momencie prawidłowego zaciągnięcia duszenia uke powinien się poddać; nie zaleca się próby "przetrwania" duszenia, gdyż brak poddania się może zasugerować tori błąd w technice i w dalszej perspektywie prowadzić do prób poprawienia duszenia. Ponadto należy pamiętać, iż okuri-eri-jime utrudnia również przepływ krwi w odcinku szyjnym, co może doprowadzić do niedotlenienia mózgu, czego objawem jest utrata przytomności u partnera.