Kolejną dźwignią spośród technik ze wspólną częścią nazwy ude-hishigi jest ude-hishigi-ashi-gatame. Wszystkie te techniki posiadają wspólną cechę; jest nią staw, na który zakładana jest dźwignia oraz kierunek oddziaływania na ten staw.
    Tłumaczenie nazwy ude-hishigi-ashi-gatame na język polski to "dźwignia na ramię przy pomocy stopy". Ude oznacza "ramię", katame to obezwładnienie (zgłoska "k" udźwięcznia się do "g" - wynika to z gramatyki języka japońskiego), ashi oznacza stopę (lub nogę), jednakże pozostałe słowo z nazwy tej techniki wymaga nieco więcej wyjaśnienia. Słowo hishigi w języku japońskim, jakiego używa się na codzień, jest nader rzadko wykorzystywane. Ponadto, w języku polskim nie znajduje się dokładne tłumaczenie tego słowa, jego znaczenie można przybliżyć obrazowo: jeśli weźmiemy gałązkę lub inny kawałek drewna - na przykład patyk - następnie chwycimy ten przedmiot za oba końce i zaczniemy do wyginać, to ostatecznie gałązka czy patyk się złamie. Takie wyginanie po japońsku nazwalibyśmy właśnie hishigi, a więc jest to próba zgięcia przedmiotu w kierunku przeciwnym do naturalnego.
    Zastosowanie słowa hishigi w nazwie tej techniki ma na celu podkreślenie zasady działania dźwigni: ude-hishigi-ashi-gatame jest techniką, w której staw łokciowy zgina się w kierunku przeciwnym do naturalnego i w żadnym innym; dotyczy to również możliwości obrotu w stawie łokciowym.
    Dźwignię ude-hishigi-ashi-gatame stosuje się najczęściej w przypadku, gdy przeciwnik upadnie na kolana i podeprze się ręką. Wtedy tori jedną ręką chwyta kołnierz na karku ukego wkładając cztery palce do środka i przytrzymując od zewnątrz kciukiem. Drugą ręką chwyta pas ukego. Następnie tori swoją nogę znajdującą się bliżej głowy zaczepia o rękę partnera i podciąga w kierunku swojej drugiej nogi, ostatecznie kładąc jedną swoją nogę na drugiej. W takim ustawieniu tori dociska głowę ukego do maty, jednocześnie podciągając swoje nogi do góry (zginając w kolanach) i dociskając swoje biodra do maty. Ruch ten powoduje wykonanie dźwigni.
    W momencie zaciągania dźwigni uke - czując dyskomfort lub ból - powinien się poddać; nie zaleca się próby "przetrwania" dźwigni, gdyż brak poddania się może zasugerować tori błąd w technice i w dalszej perspektywie prowadzić do prób jej poprawienia, co może skutkować złamaniem ręki w stawie łokciowym.