Ude-hishigi-te-gatame jest jedną z wielu technik posiadających w swojej nazwie słowo hishigi. Słowo to przedstawia wspólną cechę wszystkich tych technik.
    Chcąc przetłumaczyć nazwę tej techniki na język polski możemy rozłożyć oryginał na części. Słowo ude oznacza "ramię", te to "ręka", a katame to obezwładnienie (zgłoska "k" udźwięcznia się do "g" - wynika to z gramatyki języka japońskiego). Tłumaczenie pozostałej części wymaga nieco więcej wyjaśnienia. Słowo hishigi w języku japońskim, jakiego używa się na codzień, jest nader rzadko wykorzystywane. Ponadto, w języku polskim nie znajduje się dokładne tłumaczenie tego słowa, jego znaczenie można przybliżyć obrazowo: jeśli weźmiemy gałązkę lub inny kawałek drewna - na przykład patyk - następnie chwycimy ten przedmiot za oba końce i zaczniemy go wyginać, to ostatecznie gałązka czy patyk się złamie. Takie wyginanie po japońsku nazwalibyśmy właśnie hishigi, a więc jest to próba zgięcia przedmiotu w kierunku przeciwnym do naturalnego. W całości nazwę techniki tłumaczymy zatem jako "dźwignia na ramię przy użyciu ręki".
    Zastosowanie słowa hishigi w nazwie tej techniki ma na celu podkreślenie zasady działania dźwigni: ude-hishigi-te-gatame jest techniką, w której staw łokciowy zgina się w kierunku przeciwnym do naturalnego i w żadnym innym; dotyczy to również możliwości obrotu w stawie łokciowym.
    Dźwignię ude-hishigi-te-gatame można zaprezentować zarówno w pozycji stojącej jak i w parterze. Wymagane jest jedynie, aby partnerzy znajdowali się obok siebie. Wtedy tori - przy założeniu wykonywania techniki na stronę prawą - chwyta swoją lewą dłonią nadgarstek prawej ręki partnera przyciągając całą rękę w kierunku swojej klatki piersiowej w taki sposób, aby łokieć był skierowany do siebie. Następnie tori prawą rękę przekłada pod prawą ręką ukego i dłonią chwyta za dalszy kołnierz judogi partnera wsuwając cztery swoje palce pod spód, a kciukiem zaciskając od zewnątrz. Wykonanie dźwigni polega na pociągnięciu trzymanej ręki partnera w kierunku swojej klatki piersiowej i jednocześnie wyprostowanie ręki trzymającej kołnierz ukego.
    W momencie zaciągania dźwigni uke - czując dyskomfort lub ból - powinien się poddać; nie zaleca się próby "przetrwania" dźwigni, gdyż brak poddania się może zasugerować tori błąd w technice i w dalszej perspektywie prowadzić do prób jej poprawienia, co może skutkować złamaniem ręki w stawie łokciowym.