Sode-guruma-jime jest bardzo niebezpiecznym i skutecznym duszeniem. Wynika to z faktu, iż technika ta zakładana jest bezpośrednio na samą głowę partnera - większość duszeń skonstruowana jest w taki sposób, aby - dla bezpieczeństwa ukego - wewnątrz "pętli", czyli części ciała lub ubioru służącego do wykonania duszenia, poza głową partnera znajdowała się również ręka. Sode-guruma-jime nie przewiduje objęcia ręki.
    Aby zrozumieć sens duszenia sode-guruma-jime, można posłużyć się tłumaczeniem nazwy tej techniki. Sode oznacza "rękaw", kuruma - koło, a shime - duszenie (w języku japońskim w przypadku nazwy składającej się z więcej niż jednego rzeczownika podmiot stosuje się na końcu nazwy i jego pierwsza zgłoska - jeśli jest taka możliwość - ulega udźwięcznieniu, stąd z shime tworzy się jime, a z kuruma - guruma). Niestety, dosłowne tłumaczenie nie oddaje w pełni sensu techniki, zatem opis w języku polskim wymaga nieco wyjaśnienia. Wspomniana "pętla" w tym duszeniu tworzona jest z obu rąk tori - układ tych rąk przypomina elipsę, czyli spłaszczone koło. Ręce łączą się po jednej stronie poprzez umieszczenie dłoni w zgięciu łokciowym, a z drugiej poprzez włożenie dłoni do rękawa - stąd w nazwie "rękaw", czyli sode. Zatem w języku polskim duszenie miałoby nazwę: "duszenie przy użyciu koła utworzonego z rękawa".
    Sposobów założenia sode-guruma-jime jest kilka. W celach prezentacyjnych tori klęka za siedzącym uke i jedną z rąk przekłada pod szyją partnera w taki sposób, aby węższa część przedramienia znalazła się dokładnie na krtani. Opierając drugą rękę o przeciwny bark ukego wkładamy palce dłoni znajdującej się w pobliżu krtani do rękawa drugiej ręki zaciskając rękaw pomiędzy kciukiem a palcami. Następnie drugą dłoń przemieszczamy za karkiem partnera i opieramy o zgięcie łokciowe pierwszej ręki. Tak ułożone ręce tworzą wspomnianą elipsę, a zadziałanie duszenia wykonuje się ruchem przypominającym cięcie nożyczkami - rękę spod szyi tori przybliża do siebie, a rękę na karku oddala od siebie.
    W momencie prawidłowego zaciągnięcia duszenia uke powinien się poddać; nie zaleca się próby "przetrwania" duszenia, gdyż brak poddania się może zasugerować tori błąd w technice i w dalszej perspektywie prowadzić do prób poprawienia duszenia. Duszenie wywiera nacisk na krtań, zatem powinno być bolesne dla ukego.