W nazwie kata-te-jime słowo kata odnosi się do określenia czegoś niepełnego lub połowicznego. W przypadku połączenia tego słowa ze słowem te - jak w przypadku nazwy tej techniki - odnosi się ono do obu rąk człowieka. W języku japońskim rzeczowniki nie posiadają liczby mnogiej, więc słowo te można równie dobrze tłumaczyć jako "ręka" jak i jako "ręce". Zatem określenie "niepełne ręce" czy "połowiczne ręce" oznaczać będzie jedną rękę. Jime - a właściwie: shime - to po prostu "duszenie". Gramatyka języka japońskiego zakłada połączenie dopełnienia z podmiotem przy użyciu partykuły no, a jeśli zostaje ona pominięta, to pierwsza sylaba ostatniego rzeczownika ulega udźwięcznieniu. Wobec tego nazwa może brzmieć kata-te-no-shime lub kata-te-jime.
    Zgodnie z nazwą, duszenie w sensie dosłownym wykonywane jest jedną ręką. Jednakże technika przewiduje udział drugiej ręki tori - służy ona do uniemożliwienia ukemu ucieczki od duszenia. W celu założenia kata-te-jime tori znajduje się przy jednym z boków partnera. Następnie przekłada jedną swoją rękę pod dalszą nogą ukego i dłonią chwyta nadgarstek dalszej ręki partnera. Następnie drugą swoją ręką - znajdującą się bliżej głowy ukego - chwyta kołnierz ukego przy jego szyi po dalszej stronie względem tori; uchwyt wykonuje się w taki sposób, aby kciuk znalazł się pod kołnierzem, a palce chwyciły od góry. Wykonanie duszenia polega na dociśnięciu swojego nadgarstka na krtań ukego przy jednoczesnym pociągnięciu do siebie drugiej ręki - trzymającej nadgarstek partnera.
    W momencie prawidłowego zaciągnięcia duszenia uke powinien się poddać; nie zaleca się próby "przetrwania" duszenia, gdyż brak poddania się może zasugerować tori błąd w technice i w dalszej perspektywie prowadzić do prób poprawienia duszenia. Duszenie wywiera nacisk na krtań, zatem powinno być bolesne dla ukego.